hepatitis C

Veel mensen voelen zich niet ziek totdat hepatitis C de lever aantast. Pas dan worden de symptomen van leverontsteking merkbaar en ervaren mensen vage klachten en pijn aan de lever. De meest voorkomende klachten/symptomen bij de leveraandoening zijn: Extreme vermoeidheid; Misselijkheid of braken; Verminderde eetlust; Koorts; Donkere urine; Gewrichtspijn of spierpijn; Vage klachten of pijn in de lever of buik; Ontkleurde ontlasting; Mentale of psychische klachten; Geelzucht (een vergeling van de huid en het oogwit).

Anderzijds kan bij sommige patiënten het hepatitis C virus jarenlang aanwezig zijn zonder dat het aanleiding geeft tot enige vorm van leverontsteking of tot complicaties hiervan.

Gelukkig heeft hepatitis C maar een geringe besmettelijkheid, waardoor het voornamelijk via direct bloedcontact wordt overgebracht. Het is daarom verstandig om alle scherpe voorwerpen te vermijden waarmee bloedcontact kan optreden, zoals het gemeenschappelijk gebruik van naalden, scheermesjes, scharen en tandenborstels.

Hepatitis C kan een chronische leverontsteking veroorzaken.

In de acute fase of bij een vergevorderde ziekte kan hepatitis C zich soms uiten met tekenen van leverbeschadiging zoals geelzucht, vocht in de buik, een opgezette lever en milt of bloedingen uit de slokdarmspataderen.

Kan hepatitis C worden behandeld? De behandeling bestaat er uit de afweer van het lichaam tegen dit virus door het extra toedienen van interferon.

Als u zelf hepatitis C heeft is het niet mogelijk om donor te worden of te blijven.

Het hepatitis C virus is [...] pas in 1989 ontdekt.

Hoe wordt hepatitis C overgebracht. De huid en het slijmvlies van het menselijk lichaam vormen een vrij goede barrière tegen indringers van buiten af. Het hepatitis C-virus kan deze barrière niet zomaar uit zichzelf passeren en infecties kunnen dan ook alleen maar optreden indien deze natuurlijke barrière plaatselijk wordt beschadigd. Dit treedt o.a. op bij transfusie met besmet bloed of besmette bloedproducten, gebruik van besmette chirurgische instrumenten of naalden.

Het risico dat een moeder tijdens de zwangerschap hepatitis C overdraagt aan haar ongeboren kind is kleiner dan 5%.

Omdat hepatitis C niet wordt overgedragen via speeksel of ontlasting hoeven patiënten geen speciale voorzorgsmaatregelen te nemen als zij thuis of beroepsmatig te maken hebben met de bereiding van voedsel.

Hepatitis C wordt niet verspreid via voedsel, water of door toevallig contact zoals knuffelen, zoenen en delen van voedsel of dranken met een besmet persoon.

Meestal wordt hepatitis C [...] bij toeval gevonden naar aanleiding van bloedonderzoek waarbij ook de leverfunctie wordt getest.

Hoe kan hepatitis C worden voorkomen. Helaas bestaat er geen vaccin of ander medicijn dat beschermt tegen hepatitis C. Wel kan men maatregelen nemen om de overdracht van hepatitis C te voorkomen.

Voor heterozygoten is het risico op complicaties door ijzerstapeling klein, maar er bestaat een relatie met porphyria cutanea tarda, chronische hepatitis C, en de ernst van ijzerstapeling bij secundaire hemochromatose.

Wat kunnen artsen doen aan het voorkomen van een besmetting door hepatitis C?

Een besmetting met hepatitis C geeft slechts zelden aanleiding tot ziekteverschijnselen, ook wel symptomen genoemd. Symptomen zoals geelzucht zijn tijdens de acute ontsteking bij minder dan 10% van de mensen aanwezig. Slechts bij hoge uitzondering geeft de acute fase aanleiding tot levensbedreigende complicaties. Hoewel een acute infectie over het algemeen dus geen verschijnselen geeft, leidt zij wel in ruim 80% van de gevallen tot een chronische leverziekte. Deze chronische ontsteking verloopt vaak sluipend met geen of zeer weinig klachten. Het kan 10 tot 30 jaar duren voordat eventuele verschijnselen optreden. Soms uit de ziekte zich alleen door vermoeidheidsklachten; zelden treden er andere klachten op zoals gewrichtspijnen, afwijkingen aan de huid, of in zeldzame gevallen geelzucht.

Voor 1991 was hepatitis C-besmetting een risico voor ontvangers van bloedtransfusie en voor mensen met hemofilie (bloederziekte) die zijn behandeld met een stollingpreparaat dat uit menselijk bloed is gemaakt. In 1991 is er door de bloedbanken in Nederland een uitgebreide controle van bloed en bloedproducten op het hepatitis C-virus ingevoerd. Sinds die tijd is de kans om met hepatitis C besmet te worden bij toediening van bloed- of bloedproducten, bijvoorbeeld voor de behandeling van hemofilie, zodanig bewerkt dat de kans op besmetting vrijwel geheel is uitgesloten. Een andere grote groep besmette mensen zijn drugsverslaafden die met vuile naalden spuiten of gemeenschappelijke rietjes gebruiken bij het opsnuiven cocaïne. Het betreft hier ook mensen die ooit, ook al is het maar één keer, drugs hebben gespoten.

Bij ruim een derde van de patiënten met hepatitis C is het [...] niet goed mogelijk aan te geven hoe de besmetting is opgelopen.

Tegenwoordig worden alle bloeddonoren systematisch nagekeken op hepatitis C

De Amsterdamse bloedbank had de donoren pas positief gevonden na de invoering van een test op Hepatitis C in mei 1990.

Helaas bestaat er geen vaccin of ander medicijn dat beschermt tegen hepatitis C. Wel kan men maatregelen nemen om de overdracht van hepatitis C te voorkomen.

Indien er [...] aanwezigheid van hepatitis C wordt gevonden met een actieve ontsteking van de lever zal de patiënt vaak worden door verwezen naar een specialistisch centrum. Hier zal worden beoordeeld of er moet worden gestart met antivirale middelen.

Wat bloed betreft zijn verschillende Koninklijke Besluiten in voorbereiding die het opsporen van HIV en hepatitis C verplicht via het genoom en niet langer via de antilichamen, dit zal de epidemiologische vensterperiode, een periode van onzekerheid zonder antilichamen, verkleinen en de afwezigheid van het besmettende virus beter garanderen.

Hoe kan hepatitis C worden voorkomen. Helaas bestaat er geen vaccin of ander medicijn dat beschermt tegen hepatitis C. Wel kan men maatregelen nemen om de overdracht van hepatitis C te voorkomen.

Op dit moment is de standaardbehandeling voor hepatitis C gedurende 1 één jaar? - interferon. Echter slechts 20 tot 25% van de patiënten geneest hiermee.

Hoe wordt de diagnose hepatitis C vastgesteld. Specifieke of een verhoogde concentratie van leverenzymen in het bloed roepen het vermoeden op van een virushepatitis. Sinds 1991 kan men door onderzoek virusantistoffen tegen het hepatitis C-virus aantonen in het bloed van de patiënten.

"We are all HIV", staat op haar vingers van haar rechterhand getatoueerd, maar zelf heeft ze alleen de leverinfectie Hepatitis C, naar eigen zeggen vermoedelijk resultaat van intraveneus drugsgebruik.

Hepatitis C, D, E, F en G werden aanvankelijk samengevoegd onder de naam "hepatitis non-A, non-B". "Hepatitis non-A, non-B" betekent dat er een ontsteking in de lever is, die niet veroorzaakt wordt door het hepatitis A- of B-virus, maar door een ander hepatitisvirus.

De verschijnselen van deze acute hepatitis verdwijnen meestal weer spontaan in de loop van enkele weken tot maanden en een chronische ontsteking treed nooit op. De hepatitis B-, C- en D-virussen woorden meestal overgebracht door direct contact met bloed. Dit kan bijvoorbeeld zijn bij bloedtransfusie, gemeenschappelijk gebruik van injectienaalden, tandenborstels, scheermesjes, tatoeagenaalden, piercing of tijdens de geboorte gaat er vaak bloed van de moeder naar het kind: bij hepatitis B kan een minuscule hoeveelheid bloed voldoende zijn om besmetting over te brengen: bij hepatitis C en D is dit zeldzaam.

Met name als RNA-virussen leiden tot persisterende infecties (hepatitis C, mond-en-klauwzeervirus), dan kunnen gedurende lange tijd steeds nieuwe mutanten, of leden van de quasispecies, ontstaan.

Wij hebben een medisch dossier samengesteld met alle bacteriële aandoeningen, SOA's inbegrepen, waar Tijl als het ware de uitvalsbasis voor is. (Hierbij haalt Mathias V. een minimum tweehonderd pagina's dikke ringmap boven, laat deze op tafel neerploffen, slaat de map open, en begint te declareren.) Te beginnen bij Hepatitis A, Hepatitis B , een tot nog toe ongekende variant van Hepatities B, en verder Hepatitis C, D, E, F,…

Hepatitis B, C en D kunnen na een acute leverontsteking weer verdwijnen: het virus kan echter ook aanwezig blijven, dan ontstaat er een chronische leverontsteking.

Daarna wordt het bloed onderzocht op: de aanwezigheid van geelzuchtvirussen (hepatitis B en hepatitis C).

Wat bloed betreft zijn verschillende Koninklijke Besluiten in voorbereiding die het opsporen van HIV en hepatitis C verplicht via het genoom en niet langer via de antilichamen, dit zal de epidemiologische vensterperiode, een periode van onzekerheid zonder antilichamen, verkleinen en de afwezigheid van het besmettende virus beter garanderen.

De voorbije jaren zijn er in de wereld en zelfs in het westen oude ziekten opnieuw opgedoken ( difterie, pest, tuberculose,... ). Daarnaast bedreigt een dertigtal nieuwe virussen de volksgezondheid: HIV (het aidsvirus), het Ebola-virus, hepatitis C , het Hanta-virus,... De virussen blijken steeds resistenter.